حمام و سرویس بهداشتی معلولین

برنامه ریزی دقیق حمامی که برای افراد دارای تحرک محدود قابل دسترسی است، امکان تجهیز چنین فضایی را به راحتی و به گونه ای فراهم می کند که استفاده از آن ایمن باشد، بدون اینکه نیازی به دست کشیدن از یک نتیجه ارزشمند از نظر زیبایی شناسی باشد. حمام بدون شک محیطی است که بیش از دیگر طراحان پروژه را به چالش می‌کشد، بلکه شرکت‌هایی را نیز که در سال‌های گذشته کاتالوگ‌های خود را به منظور گنجاندن وسایل و لوازم حمام گسترده‌تر کرده‌اند که می‌توانند متنوع‌ترین درخواست‌ها را بدون دست کم گرفتن فرم برآورده کنند.

حمام های در دسترس: چالش طراحی جهانی

در سال 1985 معمار آمریکایی رونالد ال میس عبارت "طراحی جهانی" را برای شناسایی یک روش طراحی خاص اتخاذ شده برای ساخت ساختمان ها و فضاها (علاوه بر محصولات و خدمات) ابداع کرد که برای همه قابل استفاده است و در نتیجه برای افرادی قابل دسترسی است. در شرایط کاهش تحرک هستند یا نه. بنابراین، مفهوم مشتق شده از "طراحی برای همه" برای همه افراد قابل استفاده است و این ادعا را نشان می دهد که همه انسان ها متفاوت هستند و هر یک از آنها حق دارند سبک زندگی خود را بدون هیچ گونه مانع فیزیکی یا اجتماعی انتخاب کنند. در صورت امکان، اگرچه این نیاز خاصی برای افرادی نیست که در خانه زندگی می کنند، اما همیشه مطلوب است که یک حمام بدون موانع حرکتی برنامه ریزی شود، که به معنای اجتناب از پله ها، آستانه ها و موانع عظیم است که به راحتی می توانند به موانع تبدیل شوند. . چه در پروژه های مربوط به ساخت و سازهای جدید و چه در کارهای نوسازی، انتخاب رهایی از همه موانع ممکن باید به عنوان سرمایه گذاری برای آینده در نظر گرفته شود. در نتیجه، با افزایش سن و حتی در صورت عدم وجود نیازهای جسمانی خاص، شرایط زندگی بهبود می یابد. به عنوان مثال، در مورد خاص حمام، توصیه می شود برای یک درب با عرض 80 تا 90 سانتی متر و برای فضایی بدون موانع در وسط حمام حداقل 150×150 سانتی متر، همراه با فضای خالی کافی برنامه ریزی کنید. بین هر عنصر حمام

برنامه ریزی یک حمام در دسترس بدون چشم پوشی از طراحی

فقدان موانع زندگی را نه تنها برای کسانی که تحرک کمتری دارند، بلکه برای همه کسانی که به دلیل سن خود در وضعیت موقتی کاهش عملکرد اندام تحتانی قرار دارند، آسان تر می کند. هنگامی که عدم وجود موانع معماری مشخص شد، اولین عنصری که در هنگام تجهیز یک حمام در دسترس باید در نظر گرفته شود، انتخاب وسایل حمام مناسب است. اینها ترجیحاً روی دیوار نصب شوند، نشیمنگاه در فاصله 45-50 سانتی متری از کف و با عمق حدود 75-80 سانتی متر از دیوار باشد. سینک ظرفشویی، ترجیحاً پیشخوانی بدون ستون، باید در ارتفاع مناسبی نصب شود تا افراد روی صندلی چرخدار نیز از آن استفاده کنند و فضای خالی در زیر آن باقی بماند تا دسترسی آسان به شیر آب وجود داشته باشد. در نسخه تک دسته یا اهرمی انتخاب شود). سپس می توان یک آینه را در صورت شیب یا کج بودن بهتر نصب کرد و همه آن لوازم جانبی مانند میله های دستگیره را که معمولاً در ارتفاع 80 سانتی متری از کف نصب می شود نصب کرد تا بتوان راحت تر حرکت کرد و از بروز حوادث خانگی جلوگیری کرد. کابین دوش که با سینی دوش هموار تکمیل می شود را می توان بدون در، با درب لولایی که به اندازه کافی بزرگ است تا امکان حرکت را فراهم کند، یا با درب کشویی نصب کرد. می توان آن را با یک صندلی دوش که در فاصله 50 سانتی متری از کف نصب شده است، اضافه کرد. به عنوان جایگزینی برای دوش، امکان نصب وان حمام با در نیز وجود دارد.